Greek CosmosΜήνυμα 1ο
The Smashing Pumpkins – Oceania
6/7/2012, 01:27
The Smashing Pumpkins – Oceania
Κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’80 σχηματίστηκε ένα μουσικό σχήμα, το οποίο 20 χρόνια αργότερα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της παγκόσμιας ροκ σκηνής αλλά και επιρροή για πολλούς μετέπειτα καλλιτέχνες. Με αμέτρητες επιτυχίες στο πάνθεόν της και δίσκους – ορόσημο για τα 90’s, η συγκεκριμένη μπάντα «στεναχώρησε» τους εκατομμύρια οπαδούς της με την ανακοίνωση της διάλυσής της το 2000. 6 χρόνια αργότερα, όμως, η επανένωση του σχήματος – με διαφορετικά πρόσωπα – αποτέλεσε μεγάλο μουσικό γεγονός. Έτσι, οι Smashing Pumpkins κυκλοφορούν δύο καινούρια αλμπουμ ενώ φέτος ήρθε η στιγμή για την πολυαναμενόμενη κυκλοφορία της ένατης δισκογραφικής τους δουλειάς, με τον τίτλο “Oceania”.
Ο Billy Corgan σταθερός οδηγός στο τιμόνι του συγκροτήματος, δεν σταματάει να συνθέτει νέα τραγούδια. Το θέμα, βέβαια, είναι κατά πόσο μπορεί να γυρίσει το χρόνο πίσω, τότε όπου δίσκοι, όπως το “Mellon Collie and the Infinite Sadness”, ήταν και παραμένουν να είναι μουσικά αριστουργήματα. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που δυσανασχέτησαν με το προπέρσινο “Teargarden By Kaleidyscope”, ένα project με 44 κομμάτια, τα οποία θα κυκλοφορούν ανά διαστήματα για τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, το “Oceania” αποτελεί μία καινούρια δουλειά(η οποία και αυτή θα συμπεριλαβάνεται στην μεγάλη συλλογή), μια δουλειά που κανένας πιστός οπαδός των Smashing Pumpkins μπορεί να μιλήσει εξαρχής για ένα ανούσιο πόνημα. Γνωστός για την επιλογή γυναικών, τα παλιότερα χρόνια, στα όργανα και ειδικά στο μπάσο, ο Billy Corgan τώρα έχει συνοδηγούς την Nicole Fiorentino στο μπάσο, τον Mike Byrne στα τύμπανα και τον Jeff Schroeder στην κιθάρα.
Καταρχάς, το “Oceania” δεν σε αφήνει να επιλέξεις μία ή έστω κάποιες καλές στιγμές από το μουσικό περιεχόμενό του, καθώς με την πρώτη ακρόαση των 13 κομματιών που το απαρτίζουν σου φαίνονται όλα όμορφα. To “Quasar” που ανοίγει τον δίσκο μας βάζει αμέσως σε δυνατούς και γρήγορους ρυθμούς, με τις ηλεκτρικές κιθάρες να βγάζουν μια πολύ όμορφη δυναμική. Στο επόμενο “Panopticon” το τέμπο συνεχίζει στο ίδιο μήκος κύματος, ωστόσο εδώ βλέπουμε να γίνονται πιο μελωδικά τα φωνητικά του Corgan, όπως και τα κρουστά που προς στιγμήν μου θύμισαν Tool. Εξαιρετική στιγμή αποτελεί η δυάδα των “Violet Rays” και “My Love is Winter” με μελωδίες που σου μένουν αμέσως στο μυαλό, σε αντίθεση με το “One Diamond, One Heart”, το οποίο περνάει και δεν ακουμπάει. Βλέπουμε σε αυτό τον δίσκο να κυριαρχεί το ηλεκτρικό στοιχείο πολύ. Όχι ότι αυτό δεν συνέβαινε και σε προηγούμενες δουλειές των Smashing Pumpkins, απλά τώρα δεν συναντάμε όργανα όπως το βιολί και το πιάνο, με εξαίρεση το “Pale Horse” στην συνέχεια.
My Love is Winter
Το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου είναι ένα 9λεπτο κομμάτι με πολλές διακυμάνσεις. Δεν ξέρω πόσα τραγούδια ξεχωριστά μπορούν να βγουν από το συγκεκριμένο κομμάτι αλλά οι μουσικές αλλαγές που γίνονται σε συνδυασμό με το όμορφο κιθαριστικό σόλο στο κλείσιμό του, σου κεντρίζει σίγουρα το ενδιαφέρον. Επίσης, το “The Chimera” συνεχίζει την δυνατή και παραμορφωμένη κιθάρα που βρίσκεται ήδη στα ύψη ενώ δεν λείπουν και τα μπαλαντοειδή όπως το, τρίτο κατά σειρά τραγούδι, “The Celestials” και το τελευταίο “Wildflower”.
Οι Smashing Pumpkins επέστρεψαν για τα καλά. Το “Oceania” είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ, με τραγούδια που μένουν και μουσική που στο σύνολό της μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί πορωτική. Ο Billy Corgan και η παρέα του παρουσιάζουν μια εξαίσια δισκογραφική δουλειά, η οποία θα μπορούσε να αποτελεί μέρος της τρομερής σειράς των δίσκων της δεκαετίας του ’90. Αλλά και τώρα μπορεί άνετα να πλασαριστεί σε μια πολύ καλή θέση με τα καλύτερα άλμπουμ της φετινής χρονιάς.
Quasar (live 2011)
Κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’80 σχηματίστηκε ένα μουσικό σχήμα, το οποίο 20 χρόνια αργότερα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της παγκόσμιας ροκ σκηνής αλλά και επιρροή για πολλούς μετέπειτα καλλιτέχνες. Με αμέτρητες επιτυχίες στο πάνθεόν της και δίσκους – ορόσημο για τα 90’s, η συγκεκριμένη μπάντα «στεναχώρησε» τους εκατομμύρια οπαδούς της με την ανακοίνωση της διάλυσής της το 2000. 6 χρόνια αργότερα, όμως, η επανένωση του σχήματος – με διαφορετικά πρόσωπα – αποτέλεσε μεγάλο μουσικό γεγονός. Έτσι, οι Smashing Pumpkins κυκλοφορούν δύο καινούρια αλμπουμ ενώ φέτος ήρθε η στιγμή για την πολυαναμενόμενη κυκλοφορία της ένατης δισκογραφικής τους δουλειάς, με τον τίτλο “Oceania”.
Ο Billy Corgan σταθερός οδηγός στο τιμόνι του συγκροτήματος, δεν σταματάει να συνθέτει νέα τραγούδια. Το θέμα, βέβαια, είναι κατά πόσο μπορεί να γυρίσει το χρόνο πίσω, τότε όπου δίσκοι, όπως το “Mellon Collie and the Infinite Sadness”, ήταν και παραμένουν να είναι μουσικά αριστουργήματα. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που δυσανασχέτησαν με το προπέρσινο “Teargarden By Kaleidyscope”, ένα project με 44 κομμάτια, τα οποία θα κυκλοφορούν ανά διαστήματα για τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, το “Oceania” αποτελεί μία καινούρια δουλειά(η οποία και αυτή θα συμπεριλαβάνεται στην μεγάλη συλλογή), μια δουλειά που κανένας πιστός οπαδός των Smashing Pumpkins μπορεί να μιλήσει εξαρχής για ένα ανούσιο πόνημα. Γνωστός για την επιλογή γυναικών, τα παλιότερα χρόνια, στα όργανα και ειδικά στο μπάσο, ο Billy Corgan τώρα έχει συνοδηγούς την Nicole Fiorentino στο μπάσο, τον Mike Byrne στα τύμπανα και τον Jeff Schroeder στην κιθάρα.
Καταρχάς, το “Oceania” δεν σε αφήνει να επιλέξεις μία ή έστω κάποιες καλές στιγμές από το μουσικό περιεχόμενό του, καθώς με την πρώτη ακρόαση των 13 κομματιών που το απαρτίζουν σου φαίνονται όλα όμορφα. To “Quasar” που ανοίγει τον δίσκο μας βάζει αμέσως σε δυνατούς και γρήγορους ρυθμούς, με τις ηλεκτρικές κιθάρες να βγάζουν μια πολύ όμορφη δυναμική. Στο επόμενο “Panopticon” το τέμπο συνεχίζει στο ίδιο μήκος κύματος, ωστόσο εδώ βλέπουμε να γίνονται πιο μελωδικά τα φωνητικά του Corgan, όπως και τα κρουστά που προς στιγμήν μου θύμισαν Tool. Εξαιρετική στιγμή αποτελεί η δυάδα των “Violet Rays” και “My Love is Winter” με μελωδίες που σου μένουν αμέσως στο μυαλό, σε αντίθεση με το “One Diamond, One Heart”, το οποίο περνάει και δεν ακουμπάει. Βλέπουμε σε αυτό τον δίσκο να κυριαρχεί το ηλεκτρικό στοιχείο πολύ. Όχι ότι αυτό δεν συνέβαινε και σε προηγούμενες δουλειές των Smashing Pumpkins, απλά τώρα δεν συναντάμε όργανα όπως το βιολί και το πιάνο, με εξαίρεση το “Pale Horse” στην συνέχεια.
My Love is Winter
Το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου είναι ένα 9λεπτο κομμάτι με πολλές διακυμάνσεις. Δεν ξέρω πόσα τραγούδια ξεχωριστά μπορούν να βγουν από το συγκεκριμένο κομμάτι αλλά οι μουσικές αλλαγές που γίνονται σε συνδυασμό με το όμορφο κιθαριστικό σόλο στο κλείσιμό του, σου κεντρίζει σίγουρα το ενδιαφέρον. Επίσης, το “The Chimera” συνεχίζει την δυνατή και παραμορφωμένη κιθάρα που βρίσκεται ήδη στα ύψη ενώ δεν λείπουν και τα μπαλαντοειδή όπως το, τρίτο κατά σειρά τραγούδι, “The Celestials” και το τελευταίο “Wildflower”.
Οι Smashing Pumpkins επέστρεψαν για τα καλά. Το “Oceania” είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ, με τραγούδια που μένουν και μουσική που στο σύνολό της μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί πορωτική. Ο Billy Corgan και η παρέα του παρουσιάζουν μια εξαίσια δισκογραφική δουλειά, η οποία θα μπορούσε να αποτελεί μέρος της τρομερής σειράς των δίσκων της δεκαετίας του ’90. Αλλά και τώρα μπορεί άνετα να πλασαριστεί σε μια πολύ καλή θέση με τα καλύτερα άλμπουμ της φετινής χρονιάς.
Quasar (live 2011)
