Μήνυμα 1ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι - Το υπόγειο
30/6/2013, 01:02
Εχω την εντυπωση οτι επρεπε να το διαβασω πολυ πιο νωρις ετσι ωστε τωρα να το ξαναδιαβασω.......θα το καταλαβενα τελειως διαφορετικα........στην αρχη μου φανηκε σαν ενας μονολογος ενός ανθρωπου αρωστου και κακου........στην πορεία διαπιστωσα οτι ναι μεν μονολογος αλλα ενας μονολογος που ειχε αναγκη τον ακροατη ειχε αναγκη καποιον να τον ακουει.......
Είμαι πεπεισμένος πως εμάς που κατοικούμε ανάμεσα στο πάτωμα και στο ταβάνι πρέπει να μας κρατούν πολύ σφιχτά απ’ το χαλινό. Γιατί μολονότι είμαστε ικανοί να μείνουμε στον αποπνιχτικό αυτό χώρο, σιωπηλοί, ολόκληρα σαράντα χρόνια(όλη του τη ζωή δηλαδή), ωστόσο
ά μ α βγούμε στον κόσμο κι αρχινίσουμε να μιλάμε, λέμε
λέμε,
λέμε …»
Είμαι πεπεισμένος πως εμάς που κατοικούμε ανάμεσα στο πάτωμα και στο ταβάνι πρέπει να μας κρατούν πολύ σφιχτά απ’ το χαλινό. Γιατί μολονότι είμαστε ικανοί να μείνουμε στον αποπνιχτικό αυτό χώρο, σιωπηλοί, ολόκληρα σαράντα χρόνια(όλη του τη ζωή δηλαδή), ωστόσο
ά μ α βγούμε στον κόσμο κι αρχινίσουμε να μιλάμε, λέμε
λέμε,
λέμε …»