In Time

Προσωπική Κριτική:

Το “In Time„ είναι μία ταινία του 2011 την οποία θα έλεγα ότι αδικεί το εξώφυλλο... Ωστόσο το trailer είναι αρκετά καλύτερο και ελκυστικό θα έλεγα ώστε να τη δει κανείς. Μου άρεσε πολύ ως concept και θα έλεγα ότι είναι ωραία γυρισμένη. Για κάποιους έχει λίγη δράση αλλά θα έλεγα ότι είναι αρκετά καλή. Να μη μακρυγορώ η βαθμολογία μου είναι ★★★★★.

Γενική Κριτική και περιγραφή:

Το 2161, το χρήμα έχει εξαφανιστεί και την θέση του έχει πάρει ο χρόνος. Οι άνθρωποι γερνούν μέχρι τα εικοσιπέντε και ύστερα έχουν την ίδια φυσική παρουσία μέχρι να πεθάνουν. Τότε αρχίζει και λειτουργεί το ενσωματωμένο ρολόι στο χέρι τους, που αρχικά τους δίνει ένα χρόνο ζωής. Έτσι, είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν για να κερδίζουν έξτρα χρόνο, που όμως ξοδεύουν για να αγοράσουν τροφή, για να επιβιβαστούν στο λεωφορείο, για να πληρώσουν τα χρέη. Στο γκέτο, τα ρολόγια σταματούν διαρκώς, αφού οι κάτοικοί του συνήθως δεν έχουν περισσότερη από μια μέρα για να ξοδέψουν. Στις πλούσιες συνοικίες πάλι, οι άνθρωποι έχουν πάνω από χίλια χρόνια ο καθένας, διατηρώντας την δυνατότητα να ζήσουν για πάντα.

Ο Will Salas (Justin Timberlake) μένει με την μητέρα του και δουλεύει στο εργοστάσιο. Μαζί με όλους τους συντοπίτες του στο γκέτο έχει συνηθίσει να τρέχει και να κοιτάζει διαρκώς το χέρι του. Μέχρι που μια μέρα σώζει ένα πλούσιο που έχει κατέβει στο γκέτο για να αυτοκτονήσει. Εκείνος του χαρίζει πάνω από έναν αιώνα και αργότερα πέφτει από τη γέφυρα. Μετά από τον θάνατο της μητέρας του, ο Will αποφασίζει να περάσει όλα τα επίπεδα για να φτάσει στην πλουσιότερη συνοικία, το New Greenwich, με σκοπό να κατακτήσει τα πάντα. Η ανάμειξή του όμως στην αυτοκτονία του πλούσιου ευεργέτη του φέρνει τους 'χρονομπάτσους' στο κατόπι του. Μαζί με την γοητευτική κόρη του ζάμπλουτου Philippe Weis (Vincent Kartheiser) ξαναγυρνά στο γκέτο και γίνεται παράνομος στην προσπάθειά του να ανατρέψει το σύστημα...

Όταν κάτι είναι εύστοχο, δε πα να 'ναι αδέξιο και βολεμένο, τότε δεν μπορεί παρά να σου 'μιλήσει'. Ο Andrew Niccol κάνει την δική του κριτική στο υπάρχον σύστημα, μέσω της επιστημονικής φαντασίας, και στην συνωμοσία εναντίον του ανθρώπου, που θέλει τους έχοντες και κατέχοντες να επιβιώνουν εις βάρος των φτωχών και αδύναμων. Η ιδέα της αντικατάστασης του χρήματος με τον χρόνο είναι ευφυέστατη, αφού ούτως ή άλλως "ο χρόνος είναι χρήμα". Ο χρόνος μας είναι πολύτιμος και συνήθως σπαταλιέται σε ανούσια πράγματα. Όμως το tagline της ταινίας το λέει καθαρά: "Μια μέρα είναι αρκετή". Πώς θα σαν φαινόταν εάν ζούσατε την κάθε σας μέρα σαν να είναι η τελευταία σας; Και πώς θα σας φαινόταν εάν ζούσατε για πάντα; Η θνησιμότητα στον άνθρωπο είναι συνώνυμη της ύπαρξης. Χωρίς αυτήν, η εξέλιξη δεν θα υπήρχε και όλοι θα βρισκόμασταν εγκλωβισμένοι σε ένα σύστημα ή μια κατάσταση, που στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί στάσιμη. Αν όμως το σήμερα είναι το μόνο που έχουμε, τότε η δημιουργία είναι αναπόφευκτη.

Γιατί άραγε κάποιοι έχουν περισσότερα από άλλους; Δεν είναι σίγουρα ικανότεροι. Απλά είναι πιο άπληστοι. Ο απεριόριστος χρόνος, που έχουν οι πλούσιοι στο «In Time», αποκαλύπτει τον στυγνό ατομικισμό και την απάνθρωπη φύση των κοινωνικών συστημάτων. "Who wants to live forever?" ρωτάνε με ευστοχία οι Queen, για να απαντήσουν αργότερα: "Forever is our today". Περίμενα να το ακούσω στο background σε πολλές σκηνές, αλλά δυστυχώς δεν μου έκαναν το χατίρι. Όμως ζωγραφίζει μια εικόνα για την ταινία. Φτωχοί που εξοντώνονται με δόλο, πλούσιοι που θέλουν να ζήσουν για πάντα έχοντας όλες τις ανέσεις και τα διαφορετικά επίπεδα διαβίωσης, επαναφέρουν το αποτυχημένο "Separate but equal". Κάτι που φυσικά δεν ισχύει.

Η ιστορία του Will και της Sylvia θυμίζει ελάχιστα σύγχρονους «Bonnie and Clyde» και «Natural Born Killers», κάτω από την μάσκα του Ρομπέν των Δασών. Αποδεικνύουν πως η αλλαγή είναι μόνο μια ιδέα, που δεν είναι δύσκολο να υλοποιηθεί. Η άρχουσα τάξη δεν πρέπει να είναι στην κορυφή για πολύ. Όταν, προς το τέλος της ταινίας, η εξέγερση έχει πάρει το δρόμο της, οι 'χρονομπάτσοι' παρακολουθούν το σύστημα να καταρρέει και δείχνουν να τα έχουν εντελώς χαμένα. Κάποιος ρωτάει: "Τι κάνουμε τώρα;". Η απάντηση καταδεικνύει αυτό που θα έπρεπε να είχαν την αξιοπρέπεια να κάνουν πολλοί γνωστοί μας: "Πάμε σπίτι μας"...

Δεν ξέρω αν φταίει η παρουσία του εξαιρετικού, για άλλη μια φορά, Cillian Murphy ή αν όντως φέρνει κάπως, αλλά η ταινία μου θύμισε το «Inception», με τα διαφορετικά επίπεδα και την έντονη αντίστροφη μέτρηση. Ο Andrew Niccol πάντως δεν ξεφεύγει πολύ από το μενού του «Gattaca» και μας χαρίζει μια ταινία, όσον αφορά στην αλλαγή του συστήματος και την ανατροπή των κανόνων, παρόμοια με το «The Adjustment Bureau» του George Nolfi. Η αλήθεια είναι πως το «In Time» υστερεί σε ποιοτική διάρκεια, έχοντας νεκρά διαστήματα και βολικές μεταβάσεις από την μια σκηνή στην άλλη. Η αδεξιότητά του ορισμένες φορές είναι τόσο μεγάλη, που βρίσκεσαι στο τσακ να χάσεις το ενδιαφέρον σου. Όμως η ιστορία δεν σε αφήνει. Είναι και η εποχή βλέπεις...

Κριτική από: cinemanews.gr

Φωτογραφικό Υλικό:


Τράιλερ και Videos: