Greek CosmosΜήνυμα 1ο
Ouija Board
7/10/2012, 01:36
Ouija Board
Το Ouija Board (ή πνευματιστική δέλτος ή πίνακας ή τραπεζάκι) είναι ένας επιτραπέζιος ξύλινος πίνακας με αποτυπωμένα πάνω του τα γράμματα της αλφαβήτου και τις λέξεις ΝΑΙ, ΟΧΙ, ΑΝΤΙΟ, ενώ μερικές φορές και ΓΕΙΑ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Μια «δέλτος» τριγωνικού σχήματος (ή και ένα ποτήρι) εξυπηρετεί σαν δείκτης για να δείχνει τα γράμματα και εν συνεχεία να αποτυπώνονται λέξεις ή φράσεις. Υπάρχουν έτοιμοι πίνακες όπου πωλούνται από εταιρίες μέσω internet αλλά είναι επίσης εύκολο το να κατασκευαστεί από τον καθένα.
Το ouija χρησιμοποιείται στη μαντική αλλά κυρίως στην επικοινωνία με πνεύματα ανθρώπων που έχουν πεθάνει και τα οποία συνήθως είναι χαμηλών αστρικών πεδίων, ανάλογα με την εμπειρία και τις ικανότητες αλλά και τη συγκέντρωση που έχει ο χρήστης κατά τη διάρκεια χρησιμοποίησης του πίνακα. Σήμερα, πολλοί άνθρωποι δοκιμάζουν αυτό το είδος επικοινωνίας επειδή είναι εύκολος και δεν χρειάζεται ιδιαίτερες γνώσεις, αλλά και από περιέργεια ή για την εμπειρία ή ακόμη και για πλάκα.
Η ιστορία του
Υπάρχουν ενδείξεις για μακρινούς προγόνους του ouija board που τοποθετούνται την εποχή της αρχαίας Ελλάδας, της Αιγύπτου και της Ιουδαίας καθώς και κατά την εποχή του Μεσαίωνα, όπου χρησιμοποιώντας κύκλους και τροχούς, εκδηλώνονταν πνεύματα μέσα στον κύκλο και φανέρωναν το μέλλον. Παρόλα αυτά, σύγχρονες ενδείξεις έχουμε επισήμως το 1948 στο Hydesville της Ν. Υόρκης, όπου δυο αδερφές, η Kate και η Margaret Fox, ισχυρίστηκαν πως επικοινώνησαν με το πνεύμα ενός νεκρού μικροπωλητή. Αμέσως έγιναν διάσημες και υποκίνησαν κατά κάποιο τρόπο μια «εμμονή» που σύντομα επεκτάθηκε σε Αμερική και Ευρώπη. Κάπως έτσι λέγεται ότι αναβίωσε ο μοντέρνος πνευματισμός.
Ο κόσμος ένιωθε έτοιμος να επικοινωνήσει με τους νεκρούς, ενώ αρκετοί πνευματιστές έβγαιναν στην επιφάνεια. Επίσης, άτομα που θεωρούνταν ως «μεσάζοντες» μεταξύ του κόσμου των ζωντανών και των νεκρών, έγιναν περιζήτητα. Αυτά τα άτομα, τα επονομαζόμενα “mediums”, εφηύραν ποικίλους και ενδιαφέροντες τρόπους επικοινωνίας με τον κόσμο των πνευμάτων. Ο «στροφικός πίνακας» ήταν ένας από αυτούς τους τρόπους, κατά τον οποίο το medium και οι παραβρισκόμενοι ακουμπούσαν ελαφρά τα δάκτυλά τους πάνω στον πίνακα, αναμένοντας επικοινωνία με πνεύματα, και τότε ο πίνακας έγερνε και χτυπούσε γράμματα της αλφαβήτου, αποτυπωμένα στο πάτωμα. Με αυτόν τον τρόπο, ολόκληρα μηνύματα μπορούσαν να γραφτούν από τα πνεύματα.
Μια πιο αθόρυβη τεχνική ήταν ένας μικρός δίσκος με ένα μολύβι στο ένα του άκρο, όπου το medium το ακουμπούσε, ερχόταν σε επαφή με το πνεύμα και τότε το πνεύμα κατεύθυνε το χέρι, αποτυπώνοντας το μήνυμα. Σύντομα ο δίσκος απέκτησε σχήμα καρδούλας, δυο πόδια στις δυο κορυφές του (το τρίτο ήταν το μολύβι) και ονομάστηκε ‘planchette’ (μικρός πίνακας), ίσως λόγω ενός Γάλλου medium με το εν λόγω όνομα…
Οι αμερικάνικες και ευρωπαϊκές εταιρίες παιχνιδιών τα πουλούσαν ευρέως, κάνοντάς τα ιδιαίτερα δημοφιλή, καθότι ήταν και φτηνά στην παραγωγή. Όλα αυτά όμως μέχρι το 1886, όπου ένας μυστηριώδης καινούριος πίνακας έρχεται στο προσκήνιο. Συγκεκριμένα, στις 28 Μαρτίου 1886 στο παράρτημα της κυριακάτικης New York Tribune στην Καλιφόρνια, γίνεται αναφορά για έναν πίνακα μυστηριώδη που χρησιμοποιείται στο Οχάιο για επικοινωνία με πνεύματα, τον οποίο χρησιμοποιούν ολόκληρες κοινότητες και το αποκαλούν «πίνακα που μιλάει» (talking board) ενώ δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο όνομα. Αυτός ο 18Χ20 ιντσών πίνακας λέγεται πως κάνει αξιοθαύμαστα πράγματα, πράγματα που ξεπερνούν κάθε φαντασία και αντίληψη… Τέλος, ο πίνακας αναφέρεται ως το νέο «planchette» και αυτή τη φορά είναι αρκετά πιο εύκολο στην κατασκευή αλλά και στη χρήση του καθώς δεν απαιτείται η κατανόηση, η εμπειρία ή η πνευματιστική εκπαίδευση. Το γεγονός ότι ο δείκτης του μηνύματος μετακινούταν μόνος του από γράμμα σε γράμμα για να φτιάξει μια φράση, ήταν κάτι το μαγικό και εκπληκτικό. Μια πραγματικά καινούρια εφεύρεση.
Έτσι, δε χρειάστηκε πάρα πολύς καιρός για να εκδηλωθεί το ενδιαφέρον από διάφορες εταιρίες για τη δημιουργία μιας τέτοιας πατέντας, σύμφωνα με τις περιγραφές. Κατασκευάζεται λοιπόν η πρώτη πατέντα από τον Elijah J. Bond στις 28 Μαΐου 1890 και όταν εγκρίνεται στις 10 Φεβρουαρίου του 1891 και κυκλοφορεί στην αγορά, αποτελεί μια καινοτομία στον χώρο των επιτραπέζιων. Ο Charles Kennard, εντολοδόχος του Bond, ονομάζει το νέο αυτόν πίνακα “Ouija” από την Αιγυπτιακή λέξη για «καλή τύχη». Βέβαια, αυτή δεν είναι η λέξη για καλή τύχη στα Αιγυπτιακά, αλλά μιας και ο πίνακας «του ανέφερε» ότι κάποια περίοδο χρησιμοποιούνταν, έτσι και επικράτησε. Κατά μια άλλη πιό πιστευτή εκδοχή, υποστηρίζεται πως το όνομα Ouija προέρχεται από μια μυθική πόλη Ouija. Μια τρίτη εκδοχή λέει πως το ouija προέρχεται από το γαλλικό oui και το γερμανικό ja (και τα δύο σημαίνουν «ναι»).
Κάπως έτσι ο Kennard με τους συνεργάτες του (κυρίως με τον William Field) νομιμοποιήθηκαν πίσω από το εταιρικό όνομα «Kennard Novelty Company» και άρχισε να παράγει μαζικά το «Ouija» ή αλλιώς «Αιγυπτιακός τυχερός πίνακας».
Έπειτα, το 1966, το ouija αλλάζει «χέρια» καθώς ο William Field πούλησε την ευρεσιτεχνία στην επιχείρηση παιχνιδιών των αδελφών Parker, στη Μασαχουσέτη.
Το ouija board ήρθε αρκετές φορές στο προσκήνιο από τότε και έγινε αρκετά δημοφιλές, ιδιαίτερα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς πολλοί άνθρωποι θέλησαν να επικοινωνήσουν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα που είχαν χαθεί στον πόλεμο. Αρκετά δημοφιλές έγινε επίσης στις δεκαετίες ’70 και ’80 όπου υπήρξε μια αύξηση του ενδιαφέροντος για το μεταφυσικό και το απόκρυφο…
Πως λειτουργεί;
Οι παρευρισκόμενοι χρήστες ακουμπούν απαλά τα χέρια τους πάνω στο δείκτη (στη δέλτο), αυτοσυγκεντρώνονται και κάνουν ερωτήσεις στο πνεύμα που έχουν καλέσει. Έπειτα, το πνεύμα τους απαντάει κατευθύνοντας τη δέλτο στα γράμματα, σχηματίζοντας λέξεις ή φράσεις. Δεν είναι απαραίτητο να έχουν κλειστά τα μάτια αλλά αν τα έχουν, θα πρέπει να υπάρχει κάποιος με ανοιχτά τα μάτια που να καταγράφει τις απαντήσεις που δίνει το πνεύμα
Επιστημονική εξήγηση του φαινομένου
Η επιστημονική εξήγηση για το ouija board στηρίζεται στη δύναμη της αυθυποβολής και του ιδεοκινητικού φαινομένου, καθώς χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, κάποια άτομα ή γεγονότα μπορούν να υποβάλουν το νου μας. Αυτές οι υποβολές μπορούν να επηρεάσουν το νου και να ασκήσουν επίδραση και στην κινητική μας συμπεριφορά. Αυτό ονομάζεται ιδεοκινητικό φαινόμενο, η επίδραση δηλαδή που έχει η υποβολή στην ασυναίσθητη και ασυνείδητη κινητική μας συμπεριφορά. Έτσι λοιπόν, η δέλτος κινείται με τα χέρια των συμμετεχόντων και σχηματίζει μηνύματα που ασυνείδητα οι ίδιοι τα «γράφουν», αλλά υποβάλλονται στη σκέψη πως πρόκειται περί πνεύματος.
Είναι μια αρκετά καλή τεκμηρίωση, καθώς η ψυχολογία (η υποβολή μάλλον) παίζει ίσως τον καθοριστικότερο ρόλο για την έκβαση του παιχνιδιού. Παρόλα αυτά, αυτή η εξήγηση χωλαίνει σε ένα σημείο: Στα αποτελέσματα που μπορούν να προκληθούν από την κακή χρήση του πίνακα, τα οποία κάποιες φορές δεν είναι και τόσο εγκεφαλικά, αλλά απτά (π.χ. να είναι ορατές και υπαρκτές οι ζημιές ή οι σωματικές φθορές που μπορεί να προκαλέσει ένα πνεύμα εάν εξαγριωθεί ή αν μεταφερθεί στο φυσικό κόσμο).
Τέλος, θα πρέπει να αναφερθεί ότι το ouija board, παρόλο που πωλείται ως παιχνίδι, δεν είναι υπό καμία έννοια παιχνίδι, καθώς υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που έχουν υποστεί τις συνέπειες της άγνοιάς τους κατά τη χρησιμοποίησή του. Όπως προαναφέρθηκε, τα πνεύματα που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα των παικτών, είναι χαμηλότερων αστρικών πεδίων και αυτό έχει ως συνέπεια την – αμφιβόλου αξιοπιστίας – του πνεύματος που θα απαντήσει. Αν ο χρήστης δεν έχει την εμπειρία να νιώσει κάποιον ενδεχόμενο κίνδυνο (όπως έχουν οι διάμεσοι, ας πούμε), τότε κινδυνεύει άμεσα, αν πάει κάτι στραβά… Γι’ αυτόν τον λόγο δε συνίσταται η χρήση του πίνακα. Η επικοινωνία που επιτυγχάνεται, είναι σχετικά ανεξέλεγκτη (άρα και επικίνδυνη), οπότε, αν προσθέσουμε σε αυτό και την επιπολαιότητα και την ελλιπή πληροφόρηση που συνήθως χαρακτηρίζει τους παίκτες αυτού του παιχνιδιού, τότε το αποτέλεσμα μπορεί σίγουρα να είναι ότι το χειρότερο, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και τη ζωή των παικτών. Παρόλα αυτά, για να μην είμαστε μονόπλευροι, η χρήση του πίνακα μπορεί να επιφέρει και καλά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, ένα πνεύμα μπορεί να δώσει λύση σε κάποιο πρόβλημα που απασχολεί αυτόν που το καλεί. Ενδεικτικά παραθέτω την μαρτυρία του Νίκου Θάνου, όπως την αποτυπώνει στο βιβλίο του «Στοιχειωμένη Ελλάδα»: «Κάποτε βρέθηκα σε μια αντίστοιχη συγκέντρωση, και το πνεύμα που καλέσαμε, έδωσε λύση σ’ ένα πρόβλημα υγείας που είχε η γυναίκα ενός φίλου. Η γυναίκα αυτή ακολούθησε κατά γράμμα τις συμβουλές του πνεύματος και διαπίστωσα ότι πράγματι θεραπεύτηκε από μια δύσκολη περίπτωση πρόωρης αρθρίτιδας, χωρίς όμως αυτό να αποδεικνύει πως η αποκατάστασή της οφειλόταν αποκλειστικά στο πνεύμα. Σίγουρα έπαιξαν και άλλοι παράγοντες ρόλο.» Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της χρησιμοποίησης του πίνακα ποικίλλουν σε κάθε ιστορία που έχουν να διηγηθούν αυτοί που έχουν «παίξει». Αυτό που χρειάζεται είναι υπευθυνότητα, ωριμότητα και σεβασμός σε «ότι» απαντήσει στην πρόσκληση για επικοινωνία…
Το Ouija Board (ή πνευματιστική δέλτος ή πίνακας ή τραπεζάκι) είναι ένας επιτραπέζιος ξύλινος πίνακας με αποτυπωμένα πάνω του τα γράμματα της αλφαβήτου και τις λέξεις ΝΑΙ, ΟΧΙ, ΑΝΤΙΟ, ενώ μερικές φορές και ΓΕΙΑ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Μια «δέλτος» τριγωνικού σχήματος (ή και ένα ποτήρι) εξυπηρετεί σαν δείκτης για να δείχνει τα γράμματα και εν συνεχεία να αποτυπώνονται λέξεις ή φράσεις. Υπάρχουν έτοιμοι πίνακες όπου πωλούνται από εταιρίες μέσω internet αλλά είναι επίσης εύκολο το να κατασκευαστεί από τον καθένα.
Το ouija χρησιμοποιείται στη μαντική αλλά κυρίως στην επικοινωνία με πνεύματα ανθρώπων που έχουν πεθάνει και τα οποία συνήθως είναι χαμηλών αστρικών πεδίων, ανάλογα με την εμπειρία και τις ικανότητες αλλά και τη συγκέντρωση που έχει ο χρήστης κατά τη διάρκεια χρησιμοποίησης του πίνακα. Σήμερα, πολλοί άνθρωποι δοκιμάζουν αυτό το είδος επικοινωνίας επειδή είναι εύκολος και δεν χρειάζεται ιδιαίτερες γνώσεις, αλλά και από περιέργεια ή για την εμπειρία ή ακόμη και για πλάκα.
Η ιστορία του
Υπάρχουν ενδείξεις για μακρινούς προγόνους του ouija board που τοποθετούνται την εποχή της αρχαίας Ελλάδας, της Αιγύπτου και της Ιουδαίας καθώς και κατά την εποχή του Μεσαίωνα, όπου χρησιμοποιώντας κύκλους και τροχούς, εκδηλώνονταν πνεύματα μέσα στον κύκλο και φανέρωναν το μέλλον. Παρόλα αυτά, σύγχρονες ενδείξεις έχουμε επισήμως το 1948 στο Hydesville της Ν. Υόρκης, όπου δυο αδερφές, η Kate και η Margaret Fox, ισχυρίστηκαν πως επικοινώνησαν με το πνεύμα ενός νεκρού μικροπωλητή. Αμέσως έγιναν διάσημες και υποκίνησαν κατά κάποιο τρόπο μια «εμμονή» που σύντομα επεκτάθηκε σε Αμερική και Ευρώπη. Κάπως έτσι λέγεται ότι αναβίωσε ο μοντέρνος πνευματισμός.
Ο κόσμος ένιωθε έτοιμος να επικοινωνήσει με τους νεκρούς, ενώ αρκετοί πνευματιστές έβγαιναν στην επιφάνεια. Επίσης, άτομα που θεωρούνταν ως «μεσάζοντες» μεταξύ του κόσμου των ζωντανών και των νεκρών, έγιναν περιζήτητα. Αυτά τα άτομα, τα επονομαζόμενα “mediums”, εφηύραν ποικίλους και ενδιαφέροντες τρόπους επικοινωνίας με τον κόσμο των πνευμάτων. Ο «στροφικός πίνακας» ήταν ένας από αυτούς τους τρόπους, κατά τον οποίο το medium και οι παραβρισκόμενοι ακουμπούσαν ελαφρά τα δάκτυλά τους πάνω στον πίνακα, αναμένοντας επικοινωνία με πνεύματα, και τότε ο πίνακας έγερνε και χτυπούσε γράμματα της αλφαβήτου, αποτυπωμένα στο πάτωμα. Με αυτόν τον τρόπο, ολόκληρα μηνύματα μπορούσαν να γραφτούν από τα πνεύματα.
Μια πιο αθόρυβη τεχνική ήταν ένας μικρός δίσκος με ένα μολύβι στο ένα του άκρο, όπου το medium το ακουμπούσε, ερχόταν σε επαφή με το πνεύμα και τότε το πνεύμα κατεύθυνε το χέρι, αποτυπώνοντας το μήνυμα. Σύντομα ο δίσκος απέκτησε σχήμα καρδούλας, δυο πόδια στις δυο κορυφές του (το τρίτο ήταν το μολύβι) και ονομάστηκε ‘planchette’ (μικρός πίνακας), ίσως λόγω ενός Γάλλου medium με το εν λόγω όνομα…
Οι αμερικάνικες και ευρωπαϊκές εταιρίες παιχνιδιών τα πουλούσαν ευρέως, κάνοντάς τα ιδιαίτερα δημοφιλή, καθότι ήταν και φτηνά στην παραγωγή. Όλα αυτά όμως μέχρι το 1886, όπου ένας μυστηριώδης καινούριος πίνακας έρχεται στο προσκήνιο. Συγκεκριμένα, στις 28 Μαρτίου 1886 στο παράρτημα της κυριακάτικης New York Tribune στην Καλιφόρνια, γίνεται αναφορά για έναν πίνακα μυστηριώδη που χρησιμοποιείται στο Οχάιο για επικοινωνία με πνεύματα, τον οποίο χρησιμοποιούν ολόκληρες κοινότητες και το αποκαλούν «πίνακα που μιλάει» (talking board) ενώ δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο όνομα. Αυτός ο 18Χ20 ιντσών πίνακας λέγεται πως κάνει αξιοθαύμαστα πράγματα, πράγματα που ξεπερνούν κάθε φαντασία και αντίληψη… Τέλος, ο πίνακας αναφέρεται ως το νέο «planchette» και αυτή τη φορά είναι αρκετά πιο εύκολο στην κατασκευή αλλά και στη χρήση του καθώς δεν απαιτείται η κατανόηση, η εμπειρία ή η πνευματιστική εκπαίδευση. Το γεγονός ότι ο δείκτης του μηνύματος μετακινούταν μόνος του από γράμμα σε γράμμα για να φτιάξει μια φράση, ήταν κάτι το μαγικό και εκπληκτικό. Μια πραγματικά καινούρια εφεύρεση.
Έτσι, δε χρειάστηκε πάρα πολύς καιρός για να εκδηλωθεί το ενδιαφέρον από διάφορες εταιρίες για τη δημιουργία μιας τέτοιας πατέντας, σύμφωνα με τις περιγραφές. Κατασκευάζεται λοιπόν η πρώτη πατέντα από τον Elijah J. Bond στις 28 Μαΐου 1890 και όταν εγκρίνεται στις 10 Φεβρουαρίου του 1891 και κυκλοφορεί στην αγορά, αποτελεί μια καινοτομία στον χώρο των επιτραπέζιων. Ο Charles Kennard, εντολοδόχος του Bond, ονομάζει το νέο αυτόν πίνακα “Ouija” από την Αιγυπτιακή λέξη για «καλή τύχη». Βέβαια, αυτή δεν είναι η λέξη για καλή τύχη στα Αιγυπτιακά, αλλά μιας και ο πίνακας «του ανέφερε» ότι κάποια περίοδο χρησιμοποιούνταν, έτσι και επικράτησε. Κατά μια άλλη πιό πιστευτή εκδοχή, υποστηρίζεται πως το όνομα Ouija προέρχεται από μια μυθική πόλη Ouija. Μια τρίτη εκδοχή λέει πως το ouija προέρχεται από το γαλλικό oui και το γερμανικό ja (και τα δύο σημαίνουν «ναι»).
Κάπως έτσι ο Kennard με τους συνεργάτες του (κυρίως με τον William Field) νομιμοποιήθηκαν πίσω από το εταιρικό όνομα «Kennard Novelty Company» και άρχισε να παράγει μαζικά το «Ouija» ή αλλιώς «Αιγυπτιακός τυχερός πίνακας».
Έπειτα, το 1966, το ouija αλλάζει «χέρια» καθώς ο William Field πούλησε την ευρεσιτεχνία στην επιχείρηση παιχνιδιών των αδελφών Parker, στη Μασαχουσέτη.
Το ouija board ήρθε αρκετές φορές στο προσκήνιο από τότε και έγινε αρκετά δημοφιλές, ιδιαίτερα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς πολλοί άνθρωποι θέλησαν να επικοινωνήσουν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα που είχαν χαθεί στον πόλεμο. Αρκετά δημοφιλές έγινε επίσης στις δεκαετίες ’70 και ’80 όπου υπήρξε μια αύξηση του ενδιαφέροντος για το μεταφυσικό και το απόκρυφο…
Πως λειτουργεί;
Οι παρευρισκόμενοι χρήστες ακουμπούν απαλά τα χέρια τους πάνω στο δείκτη (στη δέλτο), αυτοσυγκεντρώνονται και κάνουν ερωτήσεις στο πνεύμα που έχουν καλέσει. Έπειτα, το πνεύμα τους απαντάει κατευθύνοντας τη δέλτο στα γράμματα, σχηματίζοντας λέξεις ή φράσεις. Δεν είναι απαραίτητο να έχουν κλειστά τα μάτια αλλά αν τα έχουν, θα πρέπει να υπάρχει κάποιος με ανοιχτά τα μάτια που να καταγράφει τις απαντήσεις που δίνει το πνεύμα
Επιστημονική εξήγηση του φαινομένου
Η επιστημονική εξήγηση για το ouija board στηρίζεται στη δύναμη της αυθυποβολής και του ιδεοκινητικού φαινομένου, καθώς χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, κάποια άτομα ή γεγονότα μπορούν να υποβάλουν το νου μας. Αυτές οι υποβολές μπορούν να επηρεάσουν το νου και να ασκήσουν επίδραση και στην κινητική μας συμπεριφορά. Αυτό ονομάζεται ιδεοκινητικό φαινόμενο, η επίδραση δηλαδή που έχει η υποβολή στην ασυναίσθητη και ασυνείδητη κινητική μας συμπεριφορά. Έτσι λοιπόν, η δέλτος κινείται με τα χέρια των συμμετεχόντων και σχηματίζει μηνύματα που ασυνείδητα οι ίδιοι τα «γράφουν», αλλά υποβάλλονται στη σκέψη πως πρόκειται περί πνεύματος.
Είναι μια αρκετά καλή τεκμηρίωση, καθώς η ψυχολογία (η υποβολή μάλλον) παίζει ίσως τον καθοριστικότερο ρόλο για την έκβαση του παιχνιδιού. Παρόλα αυτά, αυτή η εξήγηση χωλαίνει σε ένα σημείο: Στα αποτελέσματα που μπορούν να προκληθούν από την κακή χρήση του πίνακα, τα οποία κάποιες φορές δεν είναι και τόσο εγκεφαλικά, αλλά απτά (π.χ. να είναι ορατές και υπαρκτές οι ζημιές ή οι σωματικές φθορές που μπορεί να προκαλέσει ένα πνεύμα εάν εξαγριωθεί ή αν μεταφερθεί στο φυσικό κόσμο).
Κάποιες πρακτικές συμβουλές, σε περίπτωση που προβείτε στη χρησιμοποίηση αυτού του παιχνιδιού είναι:
-να αποφεύγετε να παίζετε μόνοι
-καλό είναι να ευχαριστείτε τα πνεύματα για τις απαντήσεις που δίνουν και να είστε ευγενικοί μαζί τους!
-Ποτέ μη χρησιμοποιείτε το ouija έπειτα από χρήση αλκοόλ, ναρκωτικών, ή και φαρμάκων, καθώς και όταν αισθάνεστε αδύναμοι ή γενικά κακοδιάθετοι.
-Καλό είναι να προτιμούνται χώροι ήσυχοι, φωτισμένοι και κυρίως χώροι μελέτης και καλής αισθητικής. Ο χώρος παίζει αρκετά καίριο ρόλο στο τί πνεύμα θα έρθει σε επικοινωνία… Αποφύγετε τα νεκροταφεία, ενώ προτιμήστε π.χ. κάποια βιβλιοθήκη.
-Καλό είναι να μην αφήνετε τον πίνακα πάνω στο τραπέζι, εάν δεν τον χρησιμοποιείτε.
-Πάντα να ευχαριστείτε τα πνεύματα πριν φύγουν και πάντα να φροντίζετε να φεύγουν!
-ΠΟΤΕ μην ζητήσετε από το πνεύμα να σας αποδείξει ότι υπάρχει! Πιθανόν να δημιουργήσετε μια «πύλη» από την οποία το πνεύμα θα εισέλθει στο φυσικό κόσμο και μετά…. «τη βάψατε!»
-Προσέχετε για τυχόν ψυχολογικές επιρροές που μπορεί να ασκήσει πάνω σας ένα πνεύμα.
-Μην είστε ευκολόπιστοι σε ότι σας λένε, καθώς μπορούν άνετα να σας πουν ψέματα.
Τέλος, θα πρέπει να αναφερθεί ότι το ouija board, παρόλο που πωλείται ως παιχνίδι, δεν είναι υπό καμία έννοια παιχνίδι, καθώς υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που έχουν υποστεί τις συνέπειες της άγνοιάς τους κατά τη χρησιμοποίησή του. Όπως προαναφέρθηκε, τα πνεύματα που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα των παικτών, είναι χαμηλότερων αστρικών πεδίων και αυτό έχει ως συνέπεια την – αμφιβόλου αξιοπιστίας – του πνεύματος που θα απαντήσει. Αν ο χρήστης δεν έχει την εμπειρία να νιώσει κάποιον ενδεχόμενο κίνδυνο (όπως έχουν οι διάμεσοι, ας πούμε), τότε κινδυνεύει άμεσα, αν πάει κάτι στραβά… Γι’ αυτόν τον λόγο δε συνίσταται η χρήση του πίνακα. Η επικοινωνία που επιτυγχάνεται, είναι σχετικά ανεξέλεγκτη (άρα και επικίνδυνη), οπότε, αν προσθέσουμε σε αυτό και την επιπολαιότητα και την ελλιπή πληροφόρηση που συνήθως χαρακτηρίζει τους παίκτες αυτού του παιχνιδιού, τότε το αποτέλεσμα μπορεί σίγουρα να είναι ότι το χειρότερο, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και τη ζωή των παικτών. Παρόλα αυτά, για να μην είμαστε μονόπλευροι, η χρήση του πίνακα μπορεί να επιφέρει και καλά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, ένα πνεύμα μπορεί να δώσει λύση σε κάποιο πρόβλημα που απασχολεί αυτόν που το καλεί. Ενδεικτικά παραθέτω την μαρτυρία του Νίκου Θάνου, όπως την αποτυπώνει στο βιβλίο του «Στοιχειωμένη Ελλάδα»: «Κάποτε βρέθηκα σε μια αντίστοιχη συγκέντρωση, και το πνεύμα που καλέσαμε, έδωσε λύση σ’ ένα πρόβλημα υγείας που είχε η γυναίκα ενός φίλου. Η γυναίκα αυτή ακολούθησε κατά γράμμα τις συμβουλές του πνεύματος και διαπίστωσα ότι πράγματι θεραπεύτηκε από μια δύσκολη περίπτωση πρόωρης αρθρίτιδας, χωρίς όμως αυτό να αποδεικνύει πως η αποκατάστασή της οφειλόταν αποκλειστικά στο πνεύμα. Σίγουρα έπαιξαν και άλλοι παράγοντες ρόλο.» Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της χρησιμοποίησης του πίνακα ποικίλλουν σε κάθε ιστορία που έχουν να διηγηθούν αυτοί που έχουν «παίξει». Αυτό που χρειάζεται είναι υπευθυνότητα, ωριμότητα και σεβασμός σε «ότι» απαντήσει στην πρόσκληση για επικοινωνία…
