Ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος. Το γαλάζιο του σκέπαζε τα κεφάλια των χιλιάδων ανθρώπων που ήταν μαζεμένοι στο δρόμο. Ο ήλιος έκαιγε τα πρόσωπά τους. Περίμεναν υπομονετικά επί ώρες. Κάποια στιγμή μια κίνηση έγινε ορατή στο μπαλκόνι απέναντί τους. Είχαν περάσει τόσα χρόνια που το πρόσωπό του είχε αλλάξει. 27 ολόκληρα χρόνια. Στην αρχή έγινε σιγή. Και μετά το πλήθος ξέσπασε σε ζητωκραυγές. Ήταν η 11η Σεπτεμβρίου του 1990, η ημέρα που ο 71 ετών τότε Νέλσον Μαντέλα απελευθερώθηκε από τη φυλακή..

13 χρόνια αργότερα χιλιάδες κόσμου συρρέουν και πάλι έξω από ένα κτήριο, αγωνιώντας να ξαναδούν τον Νέλσον Μαντέλα. Αυτή τη φορά έξω από το νοσοκομείο της Πρετόρια όπου νοσηλεύεται τις τελευταίες τρεις εβδομάδες ο 94χρονος ηγέτης με μια μόλυνση τον πνεύμονα. Τις τελευταίες μάλιστα ημέρες, η κατάστασή του έχει επιδεινωθεί.

Είναι ο λατρεμένος ηγέτης των Νοτιοαφρικανών, ο ζωντανός θρύλος ενός λαού που έχει υποφέρει τα πάνδεινα, ένα σύμβολο του ειρηνικού, αέναου αγώνα. Τις σχεδόν τρεις δεκαετίες που βρισκόταν στη φυλακή ως πολιτικός κρατούμενος του απαρτχάιντ, του φυλετικού καθεστώτος των λευκών εις βάρος των μαύρων, η Νότια Αφρική διαλυόταν από τη βία. Τη μιάμιση δεκαετία από τότε που έμεινε ελεύθερος με το Νομπέλ Ειρήνης που κέρδισε και με την πενταετή του θητεία ως πρώτος μαύρος Πρόεδρος της χώρας, άλλαξε ριζικά την κατάσταση αυτή.
Όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, έτσι και ο Μαντέλα «είχε ένα όνειρο». Το δικό του ήταν να ενώσει τη Νότια Αφρική σε ένα κράτος χωρίς φυλετικές διακρίσεις. Τέσσερα χρόνια μετά την αποφυλάκισή του, κέρδισε εύκολα τις πρώτες ελεύθερες εκλογές στη χώρα και έγινε Πρόεδρος. Η πορεία του ως εκεί ήταν μεγάλη και αργή. Από μικρός, ως ακτιβιστής, έγινε μέλος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου, που πολεμούσε την κυριαρχία των λευκών με μη βίαια μέσα. Αλλά όταν το καθεστώς του απαρτχάιντ έθεσε το Κογκρέσο εκτός νόμου, ο Μαντέλα έγινε επικεφαλής του, οργανώνοντας μάλιστα το στρατιωτικό του σκέλος.

Δεν πρόλαβε να ασκήσει βία. Οι σπιούνοι του καθεστώτος τον ακολουθούσαν σε κάθε του βήμα και το 1956 συνελήφθη, κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία και μπήκε φυλακή για να εκτίσει ισόβια ποινή. Στη φυλακή ήταν που κάθε ίχνος βίας που ίσως να είχε εμφανιστεί στην ψυχοσύνθεσή του έσβησε για πάντα. Ο οργισμένος νέος μεταμορφώθηκε σε έναν υπομονετικό και σοφό άντρα, που σύντομα άρχισαν να τον σέβονται όλοι οι υπόλοιποι έγκλειστοι αλλά ακόμη και οι φρουροί. Από το κελί του ο Νέλσον Μαντέλα κατάφερε να ξεκινήσει διάλογο με τις αρχές του λευκού καθεστώτος και να οδηγήσει τη χώρα του στο επόμενο στάδιο και τον εαυτό του στο σημείο να βραβευτεί με Νομπέλ.

Στην προσπάθειά του αυτή, έβαλε στην άκρη την προσωπική του ζωή, την οποία είδε να καταστρέφεται. Ο μεγάλος του γιος σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα και ο Μαντέλα δεν μπόρεσε να συμπαρασταθεί στην οικογένειά του, γιατί ήσαν στη φυλακή. Ο μικρός του γιος πέθανε από AIDS. O πρώτος του γάμος διαλύθηκε γρήγορα λόγω της αφοσίωσής του στο Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο. Ο δεύτερός του γάμος έληξε άδοξα εν μέσω κατηγοριών για διαφθορά και απόπειρες δολοφονίας. Στα 80 του, πάντως, παντρεύτηκε για τρίτη φορά, τη χήρα του πρώην προέδρου της Μοζαμβίκης. Ήταν άλλη μια κίνηση συμβολική. Μπορεί να μην τα πήγαινε καλά στα οικογενειακά του, αλλά η αλήθεια είναι ότι η πραγματική του οικογένεια είναι όλη η Αφρική.